Terapia Ericksonowska - definicja

Forma psychoterapii oparta na założeniu, że człowiek ma naturalną zdolność do radzenia sobie z własnymi trudnościami. Terapia Ericksonowska koncentruje się więc na odkrywaniu i rozwijaniu mocnych stron pacjenta, jego możliwości oraz zasobów sił, zamiast skupiać się na zaburzeniach i problemach. Terapeuta pomaga w odkryciu zasobów, a następnie wykorzystaniu ich do wprowadzenia zmiany zgodnej z pragnieniami pacjenta. Terapia Ericksonowska obejmuje także szereg technik wspierających pacjenta w sytuacjach, gdy opierał się on silnie przed zmianą. Należały do nich takie techniki jak metafory, trans hipnotyczny, czy przepisywanie symptomów. Erickson używał zatem paradoksu w komunikacji z pacjentem.